Organisch germanium: Productie volgens Dr. Kazuhiko Asai
Germanium werkt als een lijm die de 12 zuurstofatomen in een zeer kleine ruimte bij elkaar houdt, maar reageert niet met het organisme zelf.
Deze door germanium gebonden zuurstof komt niet vrij in het organisme, maar dient voornamelijk als radicalenvanger voor H+-ionen.
Voedsel wordt door het lichaam verbrand, waarbij koolstofdioxide (CO2) en waterstof (H2) ontstaat. Koolstofdioxide verlaat het lichaam via uitademing via de longen. Waterstof daarentegen verbindt zich met ingeademde zuurstof tot water en wordt uitgescheiden via de nieren en de huid.
Veel ziekten, waaronder de ziekte van Lyme, zijn gebaseerd op chronische hypoxie, en dit heeft tragische gevolgen wanneer een groot deel van de ingeademde zuurstof niet kan worden gebruikt voor de celstofwisseling, omdat het eerst door gulzige waterstofionen in water wordt omgezet en wordt uitgescheiden of zelfs als oedeem wordt afgezet. De vele zuurstofatomen die aan germanium gebonden zijn, hebben in deze situatie een gunstig effect, omdat ze de vrije waterstof binden en zo de weg vrijmaken voor de ingeademde zuurstof om ongehinderd de cellen te bereiken, waar het zijn verkwikkende werking kan uitoefenen. Zo maakt organisch germanium een intensievere weefselademhaling mogelijk, die anders moeilijk te bereiken zou zijn in de betreffende ziektetoestand, en ontwikkelt de patiënt al snel een goed doorbloede huid en warme ledematen.
Omdat er geen onnodig water wordt geproduceerd door H+-ionen en zuurstof, wordt het organisme ook op een gezonde manier gedehydrateerd of droog gehouden.
Wonden lekken niet langer en herstelprocessen verlopen ongehinderd. De waterstofionenbinding zorgt er ook voor dat menselijke pathogenen niet kunnen overleven zonder de pathologisch overvloedige, waterige omgeving. De germaniumgebonden zuurstof vangt niet alleen waterstofionen op, maar ook andere vrije radicalen en celtoxines.
Bijzonder opmerkelijk: cadmium en kwik worden door organisch germanium verwijderd. DOSERING BIOLOGISCH GERMANIUM 100 (Ge-132) / dag
Nefrose
3 x 30-35 mg per kg lichaamsgewicht
Prostaatproblemen: 800-900 mg
Atopische dermatitis: 4-5 x 20 mg per kg lichaamsgewicht
Ziekte van Beck: 1,5-2 g
Cerebellaire degeneratie: 2-3 x 40 mg per kg lichaamsgewicht
Subacute neuropathie: 2-3 x 40 mg per kg lichaamsgewicht
Retrobulbaire neuritis / totale blindheid: 2-3 x 40 mg per kg lichaamsgewicht
Extreme pijn (bijv. kankerpijn): 3-5 g
Hepatoom - Glandulair hepatocellulair adenoom en maligne hepatocellulair carcinoom: 3-4 x 35 mg per kg lichaamsgewicht