เซสควิออกไซด์เจอร์เมเนียมอินทรีย์ตาม Kazuhiko Asai

เจอร์เมเนียมเป็นเหมือนกาวที่ยึดอะตอมออกซิเจน 12 อะตอมเข้าด้วยกันในพื้นที่เล็กๆ แต่ไม่ทำปฏิกิริยากับสิ่งมีชีวิตนั้นเอง

ออกซิเจนที่ถูกเจอร์เมเนียมจับไว้นี้จะไม่ถูกปล่อยออกมาสู่สิ่งมีชีวิต แต่ทำหน้าที่เป็นตัวกำจัดอนุมูลอิสระสำหรับไอออน H+ เป็นหลัก

อาหารถูกเผาผลาญโดยร่างกายทำให้เกิดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (CO2) และไฮโดรเจน (H2) ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์จะถูกขับออกจากร่างกายโดยการหายใจออกทางปอด ในทางกลับกัน ไฮโดรเจนจะรวมตัวกับออกซิเจนที่สูดเข้าไปเพื่อสร้างน้ำ และถูกขับออกทางไตและผิวหนัง

โรคหลายชนิด รวมทั้งโรคไลม์ เกิดจากภาวะขาดออกซิเจนเรื้อรังเป็นหลัก และส่งผลร้ายแรงเมื่อออกซิเจนที่สูดเข้าไปส่วนใหญ่ไม่สามารถใช้ในการเผาผลาญของเซลล์ได้ เนื่องจากออกซิเจนดังกล่าวจะถูกเปลี่ยนเป็นน้ำโดยไอออนไฮโดรเจนที่ต้องการ และถูกขับออกมาหรือแม้กระทั่งสะสมเป็นอาการบวมน้ำ

อะตอมออกซิเจนจำนวนมากที่ผูกติดกับเจอร์เมเนียมจะมีผลดีในสถานการณ์นี้ เนื่องจากอะตอมออกซิเจนจะจับกับไฮโดรเจนอิสระและเปิดทางให้ออกซิเจนที่สูดเข้าไปสามารถเข้าถึงเซลล์ได้โดยไม่ถูกขัดขวาง และพัฒนาผลที่สร้างความมีชีวิตชีวาให้กับเซลล์ เจอร์เมเนียมอินทรีย์ช่วยให้การหายใจของเนื้อเยื่อเข้มข้นขึ้น ซึ่งโดยปกติแล้วจะทำได้ยากในภาวะเจ็บป่วยที่เกี่ยวข้อง และผู้ป่วยจะมีผิวหนังที่หมุนเวียนโลหิตดีและแขนขาที่อุ่นขึ้นในไม่ช้า

เนื่องจากไม่มีการผลิตน้ำที่ไม่จำเป็นจากไอออน H+ และออกซิเจน จึงทำให้สิ่งมีชีวิตขาดน้ำหรือแห้งอย่างมีสุขภาพดี

บาดแผลไม่ไหลซึมอีกต่อไป และกระบวนการซ่อมแซมก็ดำเนินไปได้โดยไม่ติดขัด การจับกับไอออนไฮโดรเจนยังทำให้เชื้อโรคที่ก่อโรคในมนุษย์ไม่สามารถหาพื้นฐานในการอยู่รอดได้หากไม่มีสภาพแวดล้อมที่มีน้ำมากเกินไปจนทำให้เกิดโรคได้ ออกซิเจนที่จับกับเจอร์เมเนียมไม่เพียงแต่จับกับไอออนไฮโดรเจนเท่านั้น แต่ยังจับกับอนุมูลอิสระและสารพิษในเซลล์อื่นๆ ด้วย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ควรกล่าวถึง: แคดเมียมและปรอทถูกกำจัดออกจากเจอร์เมเนียมอินทรีย์

ปริมาณเจอร์เมเนียมอินทรีย์ (Ge-132) / วัน

โรคไต

3 x 30-35 มก. ต่อน้ำหนักตัว 1 กก.

ปัญหาต่อมลูกหมาก : 800-900 มก.

โรคผิวหนังอักเสบจากภูมิแพ้: 4-5 x 20 มก. ต่อน้ำหนักตัว 1 กก.

โรคเบ็ค: 1.5-2 กรัม

ความเสื่อมของสมองน้อย: 2-3 x 40 มก. ต่อน้ำหนักตัว 1 กก.

โรคเส้นประสาทอักเสบกึ่งเฉียบพลัน: 2-3 x 40 มก. ต่อน้ำหนักตัว 1 กก.

โรคเส้นประสาทหลังลูกตาอักเสบ / ตาบอดสนิท: 2-3 x 40 มก. ต่อน้ำหนักตัว 1 กก.

อาการปวดอย่างรุนแรง (เช่น อาการปวดจากมะเร็ง) : 3 – 5 กรัม

มะเร็งตับ – มะเร็งเซลล์ตับที่เติบโตในลำไส้และมะเร็งเซลล์ตับชนิดร้ายแรง: 3-4 x 35 มิลลิกรัมต่อน้ำหนักตัว 1 กิโลกรัม

โรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว : 500-550 มก.

ป้องกันการแพร่กระจาย : 500-550 มก.